مدرسه ای که در آن تدریس می‌کردم، نزدیکِ حرمِ حضرت عبدالعظیم(ع) بود…

 فشار زیادی را تحمل می کردم ؛باید اول صبح بچه‌ها رو آماده می کردم؛ حسین و محمد رو می‌ذاشتم توی مهد کودک، و سلمان رو با خودم می‌بردم مدرسه. از خانه تا محل کار هم ۲۰ کیلومتر می رفتم و ۲۰ کیلومتر بر می گشتم. یه روز به عباس گفتم: تو رو خدا حداقل کاری کن تا مسیرم یه کم کمتر بشه…

عباس با اینکه می‌تونست، اما این کار رو نکرد و گفت: اونایی که پارتی ندارن پس چیکار کنن؟ ما هم مثل بقیه. ما هم باید مثل مردم این سختی‌ها رو تحمل کنیم.

?خاطره ای از زندگی خلبان شهید عباس بابایی 

?منبع :سالنامه یاران ناب ۸۹ به نقل از همسر شهید.

ای کاش مسئولین امروزی هم…