هفده ساله بود که درطلائیه رستگارشد وپرکشید.شهیداکبرصفارا می گویم،سواربرقایق افکارش،دردریای وصیت نامه اش بودم که توجهم به بادبان قایق جلب شد،با خط خودش کلام حضرت امیر را نوشته بود:«عضوا علی الجهاد بنواجذکم ولا تلفتوا الی ناعق تعق.»

«باچنگ و دندان به جهاد برخیزید و به زمزمه های شوم صلح و سازش اعتنانکنید.»نهج البلاغه_خطبه۱۲۱

آرزو ها وخواسته های زیبایی داشت،اما یکی از خواسته هایش ازجنس ایثارخالصانه بود؛آری دریافتم که اسلام درگوشت و پوست وخونشان جریان داشته است که اندیشه و درخواست هایشان اینگونه بود…

میخواستم ازقایق پیاده شوم و پادر دنیای خودمان بگذارم که چشمم به افتاد به…

خواسته اش این بود:

«پدرومادرعزیزم،هروقت به بهشت زهرا می روید،اول سر قبرمفقودین(شهدای گمنام)بروید؛چون آنهاواجب تر ازماهستند…اگرنیامدم بدانید درقبرمفقودین هستم…والسلام علی من اتبع الهدی»
#نردبانی از جنس نور.

#جهاد

#شهیداکبرصفا